விளக்கவுரை:
புண்ணியம், பாவம் ஆகிய இரண்டையும் உண்டாக்கவல்ல கர்மங்கள் எனது அறிவைக் கெடுத்தபடி உள்ளன. இத்தகைய இவை இரண்டும் என்னைக் கட்டி வைத்து, எனது அறிவைக் கலக்கியபடி உள்ளன. இதனால் நான் துக்கம் ஏற்படுத்தவல்லதான இந்தப் பிறவியில் வந்து பிறந்தேன். இப்படிப்பட்ட எனக்கு எம்பெருமானார் செய்தது என்ன? ஜன்மம் போன்ற துன்பங்களை வேருடன் அழித்தார்; ஆத்மா எது, ஆத்மா அல்லாதது எது என்று உணர வைத்தார்; அடைய வேண்டிய இலக்கு எது என்று உபதேசித்து என்னைப் பிழைக்க வைத்தார். “இவ்விதமாக எனக்கு எம்பெருமானார் செய்தார்” என்று நான் கூறும் இவைகள் அனைத்தும், எம்பெருமானாரையே எப்போதும் நினைத்து, உள்ளம் உருகியபடி உள்ளவர்களுக்குச் சரியான கருத்தாகத் தோன்றாது – ஏன்? காரணம், எம்பெருமானாரின் கருணை என்பது ஸம்ஸார துன்பம் போக்குவது, ஆத்மா விவேகம் ஏற்படுத்துவது போன்ற செயல்களுக்கும் அப்பாற்பட்டது என்று கருத்து.
Only after getting rid of the karmic diseases, and get out of the prakrithi sambandham, only then can one attain the uninterrupted service and enjoyment of Acharyan ThiruvaDi and PerumAL ThiruvaDi. Why did he not ask for the removal of these karmic diseases then? Here is the response- perhaps.
Meaning:
That which grows the ajnAnam; that which immerses us in the ocean of samsaaric afflictions; that which pushes me into the darkness of ignorance – i.e. the birth in this prakrithi- is where I am born. Removing these karmic diseases and saving me is what EmperumAnAr is upto. – Thus I uttered in praise of your pAvanam- the ability to remove the paapams. There are very many who immerse themselves in your kalyANa guNAs at all times and are resplendent with acharya bhakthi. My singing in praise of you only belittles your glories. Where am I and where are they!- is the meaning to be interpreted.
mayakkum iru vinai– the cause for ignorance and
ajnAnam– karmic diseases- puNya paapams
valliyil pooNdu– entrapped in the cuffs of samsaaric afflictions
mathi mayangi thuyakkum piRaviyil– buddhi ajnAmam grows in these births
thOnRiya ennai– born in such births from time immemorial
thuyar agaRRi– removal of all these karmic diseases and future births in these samsaaric world;
uyakkoNdu– saving me
nalgum– blessing me and loving me so endearingly
iraamaanusa– is Ramanuja only.
enRadhu idhu– thus when I utter for having removed my paapams and saved me – in praise of Ramanuja [is nothing compared to]
unni unni– immersing oneself again and again thinking of Ramanuja,
enRum naindhu– melting in their hearts always thinking of Acharyan
nayakkumavarrku– desirously talk about him
izhukku aagum – this [my praising you] belittles such glorifications of those
mahAthmAs who are ardent sishyas and who shine with acharya bhakthi
enbar nallOr- scholars and elders will tell.
Great scholars, prime sishyas, ordinary disciples everyone immerses themselves in the enjoyment of Sri Ramanuajcharya’s divine dhivya mangaLa vigraham – the most beautiful ThirumEni, his kalyANa guNAs etc.. If they ever think in between about the reoval of their paapams, and the SrivaikuNta praapthi and wonder if Acharyan’s avathAram is for that alone- then it becomes the topic for mockery as it belittles acharyan’s glories. Hence it is better to forget those byproducts and concentrate and focus only on acharya anubhavam and nothing else. Not that those are NOT required. They indeed are and that is the main cause for surrendering to acharyan’s lotus feet. But once one realizes the acharyan’s glories, then one can NOT think of anything else.
Source:
http://sundarasimham.org/
http://namperumal.com/
