விளக்கவுரை:
வசிஷ்டர் போன்ற உயர்ந்தவர்கள் தொடக்கமாக, சண்டாளர்கள் வரை இந்த பூமியில் உள்ள அணைத்து மக்கள், விலங்குகள் போன்றவற்றின் தலைகளில் வாமனன் தனது திருவடிகளை வைத்து அருளினான். இதுபோன்று உம்மையே சரணம் என்று புகுந்தவர்களின் சிறுமை மற்றும் பெருமை பாராமல், உமது கருணையை அளிக்கவல்ல எம்பெருமானாரே! இத்தனை காலம் ஸம்ஸாரத்தில் உழன்றபடி இருந்தேன். வெய்யிலின் கொடுமை தாங்காமல் உள்ளவன், அருகில் உள்ள மரநிழலில் ஒடுங்குவது போன்று, ஸம்ஸாரத்தின் வேதனை தாங்காமல் நான் உமது திருவடிகளின் நிழலின் கீழ் பொருந்தி நின்றேன். தாமரை மலர் போன்ற அழகான உமது திருவடித்தாள்கள் மீது எனக்கு அன்பு மிகுந்தது. இத்தனை நாட்கள் உலகவிஷயங்களில் ஈடுபட்டிருந்த எனது சிந்தையானது, உமது உயர்ந்த குணங்களுக்கு மட்டுமே வசப்பட்டுநின்றது. இதனை கண்ட நீவிர் உமது கருணையை என் மீது செலுத்தினீர். இந்தச் செய்கையால், எனது பாவ வினைப்பயன்கள் அனைத்தும் என்னை விட்டு அகன்று விட்டது.
Ok. With mercy on you, I should come forward to save you. Though I consider you now, during the course of time, acharya bhakti may diminish and acharyan may declare that there is no connection with the erring sishyas. And if that happens, it becomes a big brahmavid ahapacharam and both of us will be in trouble. It is not good for both of us. – Assuming that Ramanuja asks as above, [as avathArikai for this verse], Amudhanaar attempts to respond. He declares his devotion for Lord Ranganathan which grew to bhAgawatha and acharya bhakti and his intense feeling of servitude to the lotus feet of Sri Ramanuja which enables him to enjoy the kalyANa guNAs of EmperumAnAr. The enjoyment of Ramanuja’s kalyANa guNas have grown to such an extent it would certainly destroy all its enemies namely karmic diseases and hence with Sri Ramanuja’s vailakshaNya kataksham, there can be no wrong track anymore.
Meaning:
Oh EmperumaanaarE! Sri RamanujA! The One who does not see the lowly level of the recipient (of your grace) and does not realize the greatness of granting such grace on him! My fickle mind that was so unsteady and vacillating, has now got stuck to the shadow of Your Most Blissful Lotus Feet; My love for those Divine Lotus feet has grown to the greatest extent. My such action has arisen only due to the Greatest merciful daya guNA of Yours and hence, has grown tremendously and immersed itself in praising Your such guNAs only. The apacharams I had committed unknowingly and the ones that I have committed knowingly even which have grown and accumulated as huge mountains over the ages have all now vanished completely; Hence, there is no grievance for me.
vaNmai perum thagai Raamaaanusaa! Due to your merciful glances on me, You do not see my defects and follies, Oh such ocean of daya! Ramanuja! en chinthai – all my thoughts
un thaaL iNai keezh saarndhadhu– have landed at your pair of lotus feet
enbudhaan a thaamarai thaaLgaLukku koorndhahu– My love for those charming red lotus feet [as they give me great pleasure and enjoyment] increases
enthan seygai un guNangaLukkE theerndhadhu– My eternal servitude due to contemplation of your kalyANa guNAs, and due to the desire and love, enjoyment of them, is always for you
mun seyvinai nee sey vinai adhanaal naerndhadhu– All my earlier maha paapams due to your performance of Prapatti [for me] have been burnt and they have gone off me.
Nee seyvinai– the deed that you performed i. e. the Prapatti by means of Acharya nishtai enabled me to get rid of all my paapams burnt and gone off me. It may also mean: Due to EmperumAnAr’s merciful glances, and as instructed by him to KooratthAzhwAn to correct Amudhanaar.
Paerndhadhu- thasya priya: gnAthaya: sukrutham, apriyA dhushkrutham– the puNya paapams that we commit, when we leave this mortal coil and leave for SrivaikuNtam- are shared and given to friends [anukoolars] and enemies [prathikoolam] respectively.
Source:
http://sundarasimham.org/
http://namperumal.com/
